Enabel voert in de miljoenenstad Mbuji-Mayi in de DR Congo een pilootproject uit om energie op te wekken met menselijke uitwerpselen.
Miljoenenstad zonder riolering
In Mbuji-Mayi zijn de sanitaire voorzieningen niet wat ze zouden moeten zijn: door de zeer snelle verstedelijking worden percelen doorgaans gedeeld door verschillende gezinnen. Rioleringen bestaan hier niet en sanitaire voorzieningen zijn beperkt tot gemeenschappelijke latrines. Vaak delen 4 tot 5 gezinnen 1 toilet op de binnenkoer van een perceel. ’s Ochtends creëert dit lange wachtrijen, iedereen wil zo snel mogelijk weg uit het kleine hokje en de toiletten zijn slecht onderhouden. Omdat een rioleringssysteem zeer moeilijk te installeren valt in een stad die op enkele decennia tijd uit haar voegen is gebarsten, lijkt een verbetering van de sanitaire situatie verre toekomstmuziek.
Nochtans is het beheer van afvalwater cruciaal voor de gezondheid van de inwoners, omdat ziektes zoals cholera en buiktyfus worden overgedragen via afvalwater.
Water, bron van leven
“Om mensen te sensibiliseren over het belang van propere toiletten en de gezondheidsvoordelen die hiermee gepaard gaan, bedachten we dat het toiletbezoek van mensen een aangenamere ervaring moet worden,” legt projectleider Lucas Cornet van Enabel uit. “Nu willen mensen zo snel mogelijk hun behoeften doen en weggaan, zonder te denken aan de volgende gebruiker. Dat komt natuurlijk doordat ze de toiletten moeten delen met andere mensen, waardoor ze niet worden onderhouden. Het bedrijf dat belast is met de exploitatie van het saneringsproject, Mbuji-Mayi Propreté, biedt de gezinnen aan om een draagbaar toilet te huren. Dat is een wc met een gesloten pot, gelijkaardig aan de toiletten van caravans of mobilehomes. Op die manier wordt een gezin ‘eigenaar’ van zo’n toilet, dat door veel minder mensen wordt gebruikt aangezien het in de eigen woning wordt geplaatst. De gezinsleden doen hun behoefte, en om de twee dagen wordt de inhoud opgehaald door een ophaaldienst. Die wordt dan in een bioreactor verzameld en door actieve bacteriën omgezet in biogas.
Het methaangas wordt vervolgens verzameld en kan dienen om bijvoorbeeld een kookfornuis van energie te voorzien.
“Vroeger deelden we een toilet met 15 mensen, maar nu hebben we een toilet voor ons gezin alleen. We dragen er goed zorg voor.” José Nguida, gebruikt sinds twee maanden een draagbaar toilet
Van toilet naar omelet
“Momenteel hebben we een korte keten: niet ver van de bioreactor vandaan staat ook een kraampje van een vrouw die brood en omelet verkoopt. Het gas dat zij gebruikt, komt rechtstreeks van de bioreactor. We willen hiermee aantonen hoe mensen hun steentje kunnen bijdragen. De mensen gaan veel gemotiveerder zijn om hun uitwerpselen te verzamelen en hun toiletjes goed te onderhouden als ze zien dat de vrijgekomen energie kan worden gebruikt om te koken. In dit geval, een lekker omeletje, ” lacht Lucas Cornet.
José Nguida, een gebruiker van de dienst, is enthousiast. “Ik ben al bijna twee maanden klant. Vroeger deelden we een toilet met 15 mensen, maar nu hebben we een toilet voor ons gezin alleen. We dragen er goed zorg voor.”
“Het verzamelen van menselijke uitwerpselen is niets nieuws,” verduidelijkt Lucas Coronet. “Dat gebeurt al sinds jaar en dag, in verschillende werelddelen, om mest te hebben voor de landbouw. Maar het is een arbeidsintensief proces en mensen zijn door de hygiënische maatregelen (rioleringen, toiletten met doorspoelknop) vergeten dat hun gevoeg ook kan bijdragen aan een duurzame wereld.”
Momenteel nemen 150 gezinnen deel aan het proefproject. Het bedrijf hoopt de dienst ook in andere wijken aan te bieden, om op die manier bij te dragen aan een propere en hygiënische stad.