Nieuws
11 augustus 2021
Zonnepanelen voor drinkwater
Hernieuwbare energie als innovatieve oplossing
In Congo hebben veel huishoudens geen toegang tot drinkbaar water, omdat de watervoorziening er niet bestaat. Maar hoe los je dit op wanneer er ook geen elektriciteit voorhanden is? Enabel pakt dit probleem samen met lokale partners aan.
Congo is een gigantisch land met enorme logistieke uitdagingen. Grote delen van het land hebben geen basisinfrastructuur zoals wegen, watervoorziening of elektriciteit. Door de moeilijke bereikbaarheid van sommige gebieden is het geen sinecure om die infrastructuur op te zetten. Slechts twee procent van de plattelandsbevolking heeft toegang tot elektriciteit, en dat gaat niet snel verbeteren omdat de elektrificatie van het land uiterst langzaam verloopt.
Bovendien heeft 75 procent van de bevolking geen toegang tot veilig drinkwater, en dat in een land met een enorm waterpotentieel. Het land staat op de 46e plaats van de 54 landen in Afrika wat de toegang tot drinkwater betreft.
In een land dat geteisterd wordt door epidemieën zoals Ebola, cholera en Covid-19, is het van essentieel belang de distributie van proper water te verbeteren.
Het is in deze context dat het Belgisch ontwikkelingsagentschap via zijn waterprogramma de toegang tot drinkwater wil verzekeren voor 600.000 mensen in drie verschillende provincies.
Maar zonder elektriciteit is er ook geen drinkwater…
Een fotovoltaïsch park om water op te wekken
In de provincies Oost-Kasaï en Maniema, waar ook de elektriciteitsvoorziening problematisch is, werkt Enabel samen met de lokale overheden om zo’n 480.000 mensen van drinkwater te voorzien met fotovoltaïsche energie.
Om het drinkwater van de ondergrond naar de watertorens te pompen, is energie nodig. Omdat elektriciteitsnetwerken zo goed als onbestaande zijn en generatoren hoge brandstofkosten met zich brengen, besloot het agentschap in te zetten op zonne-energie.
Zonneparken met een vermogen van 44 kWp leveren overdag de nodige energie om het voor water naar de watertorens te pompen. Het systeem werkt zonder batterijen, waarbij het reservoir als energieopslagsysteem fungeert. Toch blijft het een hybride systeem met een generator als back-up voor perioden van hoog verbruik en/of een tekort aan zonlicht.
Het systeem op basis van hernieuwbare energie heeft tot doel de kosten te verlagen en drinkwater voor iedereen betaalbaarder te maken.
Lucas Cornet – Ingenieur Projectleider
Dagelijks wordt gemiddeld tussen 100 en 250 kubieke meter water per watersysteem opgepompt.
De pomp slaat aan zodra de zon hoog genoeg staat, meestal rond 9 of 10 uur ‘s ochtends. Ze blijft werken tot 15 à 16 uur in de namiddag, afhankelijk van het seizoen. Het pompen verloopt progressief; het is afhankelijk van de beschikbare energie. Uiteindelijk is het debiet van het opgepompte water evenredig met de zonnestraling.
Dankzij dit systeem zorgen de watertorens – die voldoende hoog zijn geplaatst – voor een zwaartekrachtverdeling naar de standpijpen met kranen en enkele particuliere aansluitingen. Voor de kwaliteitscontrole wordt het water gezuiverd met chloor dat ter plaatse wordt geproduceerd door de gebruikersverenigingen van drinkwaternetwerken (ASUREP). Dat doen ze door middel van kleine apparaten die zorgen voor de hydrolyse van keukenzout dat in bulk op de markt wordt gekocht. Ook die apparaten worden aangedreven door zonne-energie. De chloorconcentratie wordt in real time aangepast door een doseerpomp en is afhankelijk van het binnenkomende waterdebiet. De kleine doseerpompen worden ook gevoed door het fotovoltaïsche systeem.
De prijs van water
Drinkwater blijft duur voor huishoudens met een gemiddelde koopkracht van minder dan twee dollar per dag. Maar door te investeren in goed ontworpen systemen op basis van hernieuwbare energie, kan de prijs van het water met ongeveer 25 à 40% verlaagd worden in vergelijking met het thermisch oppompen door generatoren. Hierdoor wordt water geleidelijk aan voor iedereen toegankelijk én betaalbaar!
